Նախկին դատավոր Պարգև Օհանյանը նշում է որ սոց ցանցը հասարակական վայր է ու վատ բառերը դրանք կոպիտ խախտում են ու պիտի ընկալվեն որպես խուլիգանություն։ Հայհոյանքը ավելացավ կռվից հետո, սթրեսային վիճակներից հետո ավելանում է ամենը այս։ Հասարակությունը հիվանդ չպիտի դառնա։
Չարությամբ չարը չես հանի։ Ասում է, ես չեմ համարել, որ պարտվել ենք, քանզի, եթե չպարտվեինք էլ, հաղթանակ էլ չէր լինի, որովհետև կպահեինք զուտ այն ինչ ունեինք։ Հետո կռիվը չի ավարտվել, հինգ տարով ընդամենը հետաձգվել է։ Շատերը հեգնում են օրինակ Վարդանանց կռվի բարոյական հաղթանակը, որովհետև անհավատ են։
Ավարայրում պարսիկները հաղթեցին, բայց մենք կրակապաշտ չդարձանք, սա էր մեր հաղթությունը։ Մենք մեր ինքնությունը պահեցինք ու հիմա էլ անկախություն ունեինք։ Եթե լսեինք Վասակին, կլինեինք ասորիների պես առանց ինքնության ու պետականության։
Դա հոգևոր կռիվ էր։ Այս դեպքում էլ, վարչապետը դավաճան չէ, գուցե սխալներ արել է, բայց հաստատ դավաճան չէ։
