Գրիգոր Մուրադյանը մերօրյա հերոսներից է: Գրիգորը սովորում էր Պոլիտեխնիկական քոլեջում, ընդ որում՝ գերազանց առաջադիմությամբ:
Գրիգորին բոլորը ճանաչում են որպես կատակասեր, ժպտերես և ընդունակ երիտասարդի, ով ուներ բազմաթիվ նպատակներ ու երազանքներ:
Գրիգորը նաև շատ հավատավոր երիտասարդ էր: Նա հաճախ էր այցելում եկեղեցիներ: Զինծառայության ընթացքում Գրիգորը տուփերի միջոցով սիմվոլիկ եկեղեցի էր պատրաստել, որը նա իր հետ զորամասից զորամաս էր փոխադրում:
Գրիգորի ծառայությունը սկզբնական փուլում անցել է Արցախի Մարտունու զորամասերից մեկում, ապա նրան Աղդամ են փոխադրել, հետո այլ զորամասեր: Գրիգորի ծառայությունն ընթանում էր հրետանու կապի վրա:
Տանեցիների հետ վերջին հեռախոսազրույցի ժամանակ Գրիգորը կատակով ասել է, որ եթե մի բուշլաթ (վերարկու) լինի, Բաքու կհասնեն:
Նա երբևէ չէր դժգոհում ոչնչից: Գրիգորը բնակվում էր մոր և անչափահաս եղբոր հետ վարձով բնակարանում:
Զինծառայության Գրիգորը մեկնել է սեփական նախաձեռնությամբ՝ չնայած մայրը պնդում էր, որ նախ ավարտի ուսումը: