Տարոն Գիվարգիզյանը մերօրյա հերոսներից է: Նա մեկն է այն նվիրյալ հայորդիներից, ով պшտերшզմի մեկնարկի հենց երկրորդ օրը ռшզմшճшկшտ մեկնելու որոշում է կայացրել: Ընդ որում, հոգատար զավակը, որպեսզի անհանգստություն չպատճառի հարազատներին ու մայրիկին, ճակատ է մեկնել թաքուն:
Տարոնն Արցախ է գնացել կամավորներին տեղափոխող ավտոբուսով՝ թաքնվելով կամավորների հետևում, քանի որ իր անունը չկար ցուցակում և նրան տուն ուղարկելու հավանականությունը մեծ էր:
Տարոնի նվիրվալ արարքն առավելապես արժևորվում է, երբ ծանոթանում ենք նրա անցած ուղուն: Նա տարիներ առաջ ոտքից վիրավորում էր ստացել՝ ազատվելով հետագա զինծառայությունից: Քաջ գիտակցելով, որ իր կամավոր չմեկնելու դեպքում իրեն ոչ ոք ռազմաճակատ չի կանչի՝ Տարոնը խիզախում և անձամբ է համալրում կամավորների շարքերը:
Հոկտեմբերի քսանինին Տարոնը զոհվում է՝ անկատար թողնելով իր նպատակներն ու ծրագրերը, որոնք կապված էին ապագայի հետ:
Նա ընդամենը քսանչորս տարեկան էր: Տարոնը մեծ սեր ուներ սպորտի և երաժշտության հանդեպ:
