Արփի Մախուդյանը գրում է. «Լուրջ դեմքով հարցազրույցներ եք տալիս կամ ստատուս գրում, թե «մենք պատրաստվում ենք համակեցությամբ ապրել ադրբեջանցիների հետ, որոնք հայ են մnրթnւմ»: Նախ` չենք պատրաստվում, ՀԱՐԿԱԴՐՎԱԾ ԵՆՔ։
Երկրորդ` որն է ձեր այլընտրանքային առաջարկը, երբ 30֊ամյա հաղթանակած երկրում չկարողացանք այնպիսի բանակ ստեղծել, որը ունակ կլիներ իրականացնել մեր` թուրքերի հանդեպ եղած օբյեկտիվ шտելnւթյունից ծնված «անհավանական» երազանքը։
Ավելին` երբ ասում էինք, որ բանակից գողանում են զինվորի բատինկայից սկսած Իսկանդեռով վերջացրած, հարձակվում էիք, թե բա «թուրքը տեսնում ուրախանում է», սուս մնացեք։ Բանակը սարքել էիք սուրբ կով, բայց էդ կովին կապել էիք ցամաք դաշտում, որ ՀՐԱՇՔՈՎ ՈՒ մեր` թուրքի հանդեպ եղած օբյեկտիվ шտելnւթյամբ սնվի։
Հիմա, երբ կովը սատկել է, բանակը գրեթե չկա, քայքայված է, հետևդ թուրքն է դեմդ Ադրբեջանը կողքերդ վրացին ու պարսիկը, որոնք, ինչպես տեսար միջազգային հանրության մնան խուլ ու կույր էին, ԻՆՉՈՎ, ՈՆՑ եք պատրաստվում ՀԱԿԱԴՐՎԵԼ թուրքերին ու հրաժարվել համակեցության ուղիներ փնտրելուց։ ԻՆՉՈ՞Վ
ԶԶՎԵԼԻ է ձեր «հայրենասեր» հայրենшդшվnւթյունը»:
