Դադիվանքը այս օրերի դժբախտ ճակատագրի արժանացած վանական համալիրներից է, որի ճակատագիրը դեռևս անորոշ է ու անհայտ: Հայերը օրեր շարունակ, թողնելով իրենց կարևոր կազմակերպչական գործերը, լինում էին Դադիվանքում:
Վանքն իր պատերի տակ հյուրընկալում էր շատերին: Ոմանք տեղում ստանում էին Աստծո օրհնությունը և կնքվում: Նման դեպքերում կնքվողների համար քավորներ են լինում մեր սահմանապահ հերոս տղաները:
Այս օրերին Դադիվանքի պատերը շատ ցավով ու արցունքով լի աչքեր տեսավ, լսեց սրտի խորքից դուրս եկած աղnթքներ, հոգևոր ու ժողովրդական երգեր, որոնք առանձնահատուկ իմաստավորում էին ստանում՝ պահի հրամայականով պայմանավորված:
Դադիվանքը տեսել է նաև հույսով ու հավատով լի աչքեր. շատերը հավատում են, որ հեռու չէ այն օրը, որ իրենք հետ են վերադառնալու:
Առանձնահատուկ ուշադրության և հիացմունքի է արժանի վանքի հոգևոր հովվի վարքն ու պահվածքը, հաստատակամությունն ու մարդկանց մխիթարելու մեծ պատրաստակամությունը:
